Boża Rodzicielka, Miriam z Nazaretu jest czczona w Kościele od najdawniejszych czasów. Wierni przyzywają Jej opieki i wstawiennictwa, zwracając się do Matki Chrystusa za pomocą wielorakich tytułów. Członkowie Ruchu Światło-Życie oddając należną cześć Rodzicielce Bożego Syna, przywołują Jej macierzyńskiej opieki, czcząc Ją jako Niepokalaną Matkę Kościoła.
Źródła tej pobożności, należy szukać w nauczaniu Soboru Watykańskiego II, a także pobożności maryjnej i mariologii św. Maksymiliana Marii Kolbego, który był duchowym wzorem dla Sługi Bożego ks. Franciszka Blachnickiego.
Początek tego kultu sięga 11 czerwca 1973r., kiedy to ówczesny ks. kard. Karol Wojtyła, oddał pod Jej opiekę całe dzieło Ruchu i dokonał aktu poświęcenia figury Maryi usytuowanej na Kopiej Górce w Krościenku Wyżnym, Oazowym Centrum.
Tytuł Niepokalana oznacza, że Maryja w chwili poczęcia została zachowana
od zmazy grzechu pierworodnego. Dogmat ten został uroczyście ogłoszony
przez Kościół 8 grudnia 1954 roku, bullą Ineffabilis Deus. Dokonał tego Papież Pius IX. Dzięki temu, że Matka Chrystusa od początku swojego istnienia jest całkowicie wolna od jakiekolwiek grzechu i jego skutków, może być w całej pełni oddana i posłuszna woli Stwórcy. Jej nieskazitelna pokora i uległość wobec Wszechmogącego, są nieodpartą bronią w walce ze złym duchem, starodawnym wężem, któremu Niepokalana miażdży głowę.
Matka Kościoła natomiast, to tytuł który został nadany Bożej Rodzicielce podczas trzeciej sesji Soboru Watykańskiego II, 21 listopada 1964 roku. Papież Paweł VI uzasadniając podjętą decyzję, nawiązał do rzeczywistości Kościoła – Mistycznego Ciała Chrystusa i wskazał, że Maryja jest Matką wszystkich, zarówno wiernych jak i pasterzy.
Niepokalana Matka Kościoła jest zatem Tą, która jest w pełni poświęcona Bogu, ale też całkowicie oddana służbie swoim dzieciom, czyli poszczególnym członkom Kościoła. Chroni ich, wspiera, podtrzymuje na drodze wiary, ale także wychowuje i uczy prawdziwej mądrości. Jest wzorem stawania się bezinteresownym darem dla drugiego.
est nowym stworzeniem. Przyglądając się Jej figurze na Kopiej Górce, warto zwrócić uwagę na otwarte, skierowane ku ziemi dłonie Maryi,
które niejako są wołaniem i zaproszeniem do tego, by otworzyć serce i stać się darem.. Natomiast, gdy spojrzymy na Jej stopy, zauważymy wypływające stamtąd źródło, strumień żywej wody, która nigdy się nie wyczerpuje.
Maryja uczy nas przez to, że dopiero dając siebie, możemy w pełni się posiadać. W tym tkwi tajemnica nowego stworzenia.
